۱۳۹۹ شهریور ۲۶, چهارشنبه

 

افزایش نگرانی از وضعیت نسرین ستوده در آغاز ششمین هفته از اعتصاب غذا

نگرانی‌ها نسبت به وضعیت سلامتی نسرین ستوده، وکیل و مدافع حقوق بشر محبوس در زندان اوین در آغاز ششمین هفته از اعتصاب غذای این زندانی سیاسی تشدید یافته است.

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، نسرین ستوده، زندانی سیاسی که از روز سه‌شنبه ۲۱ مردادماه ۱۳۹۹، در اعتراض به برخوردهای فراقانونی و بی‌اعتنایی متولیان امر به حق آزادی مشروط زندانیان، اعتصاب غذا کرده است، امروز دوشنبه ۲۴ شهریورماه ۱۳۹۹، در آغاز ششمین هفته از اعتصاب غذا در وضعیت نگران کننده ای از نظر سلامتی به سر می برد.

این فعال حقوق بشر در حالی ۳۵ روز از اعتصاب غذا را پشت سر گذاشته است که طبق اظهارات همسرش رضا خندان، سابقهٔ بیهوشی در دومین روز از اعتصاب، سابقهٔ انتقال به بهداری بر اثر وخامت حال در نهمین روز اعتصاب، عوارض گوارشی‌، ضعف مفرط جسمانی در ناحیهٔ پا (احتمال اُفتادن بر زمین)، سرگیجه، نوسان فشار و قند خون، تهوع و ناتوانی در مصرف مایعات و قند(همانند اعتصاب غذای خشک)، انتقال به بهداری در پی افت قند و نوسان فشار خون، ناتوانی در راه رفتن، کم‌سویی چشم و تار‌بینی و سردردهای شدید را دارد.

رضا خندان، فعال مدنی و همسر نسرین ستوده، با انتشار مطلبی در این خصوص گفته است: « ۳۵ روز از اعتصاب غذای نسرین می‌گذرد. دیروز روز ملاقات بود. با وجود این که ۴ هفته است نسرین ملاقات‌هایش را قطع کرده است به سالن ملاقات رفتم. با همسر رضوانه که با او ملاقات کرده بود صحبت کردم. از صحبت‌های او فهمیدم، وضع نسرین به طرز نگران کننده‌ای بد است. بسیار بدتر از چیزی که خودش، در روزهای گذشته پشت تلفن سعی داشت نشان بدهد.»

این وکیل زندانی روز ۲۱ مردادماه امسال، همزمان با شروع اعتصاب غذا، از بند زنان زندان اوین بیانیه ای منتشر کرد که رضا خندان همسر وی این بیانیه را در صفحه فیس بوک خود انتشار داده بود.

نسرین ستوده، در بخشی از این بیانیه، با یادآوری دخالت نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در احکام صادره علیه متهمان، «ادامه حبس در دوران همه‌گیری کرونا و شرایط حاکم بر زندان‌ها را غیرممکن خوانده بود».

وی با اشاره به روند ناعادلانه دادرسی و دادگاهی پرونده محکومان سیاسی گفته بود: «پرونده‌محکومان سیاسی با اتهام‌های غیرقابل باور جاسوسی، افساد فی‌الارض، اقدام علیه امنیت کشور، فساد و فحشا و تشکیل گروه غیرقانونی کانال تلگرامی که می‌توانند تا ده سال حبس و یا حکم اعدام به همراه داشته باشد تشکیل می‌شود. بسیاری از متهمان از بدو تشکیل پرونده تا پایان صدور حکم، از داشتن وکیل مستقل یا ارتباط آزادانه با وکیل خود محروم باقی می‌مانند. قضات دادگاه انقلاب بی پروا و مکررا به متهمان سیاسی اظهار می‌دارند که صرفا برپایه‌ گزارش نهادهای اطلاعاتی و امنیتی حکم صادر می‌کنند و بازجو در بدو دستگیری متهمان پیشاپیش حکم قضایی را به آنان می‌گوید».

این فعال حقوق بشر، در قسمتی از بیانیه یادآوری می‌کند که حقوق زندانیان از جمله دادگاه تجدید نظر، آزادی مشروط، تعلیق مجازات، تعویق اجرای حکم و صدور حداقل حکم طبق قانون جدید، همه و همه به نظر بازجوها بستگی دارد.

نسرین ستوده پیشتر نیز در روز دوشنبه ٢۶ اسفندماه ۱۳۹۸، با انتشار بیانیه ای، در اعتراض به جلوگیری از آزادی زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زده بود.

خانم ستوده در بخشی از این بیانیه نوشته بود: «این یک ضرورت ملی است که بسیاری از بندهای زندانهای کشور از جمله بند زنان زندان اوین تعطیل شود و این یک ضرورت ملی است که حکومت از در آشتی با دنیا درآید تا از مزایای دانش و تکنولوژی برای مقابله با بیماری کرونا بهره‌مند گردد».

این وکیل زندانی در پایان این نوشتار اعلام کرد:«از آنجا که کلیه مکاتبات حقوقی و قضایی جهت یادآوری ضرورت آزادی زندانیان بی‌پاسخ مانده است اینجانب با اقدام به اعتصاب غذا به عنوان آخرین راه چاره یک زندانی، درخواست خود را مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی مجددا اعلام می دارم.»

نسرین ستوده روز ۲۳ خرداد ۱۳۹۷ در منزلش بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او با اتهاماتی از جمله «تبانی علیه امنیت کشور»، «نشر اکاذیب»، «تشویش اذهان عمومی» و «اهانت به مقام‌های حکومت» به ۳۳ سال حبس و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شده که ۱۲ سال از آن اجرا می‌شود.

بعدتر به او گفته شد دلیل بازداشتش گذراندن حکم پنج سال حبس برای پرونده‌‌ای است که سال ۹۵ به صورت غیابی برایش صادر شده است. حکمی که به اتهام اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور و به استناد تحصن در مقابل کانون وکلای دادگستری صادر شده بود.

در پرونده جدید نسرین ستوده ۷ اتهام، قید شده‌، او به اتهامات “اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور” به هفت‌سال و نیم، “عضویت در کمپین لگام” به هفت سال‌و نیم، “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک‌سال و نیم، “تشویق به فساد و فحشاء” به ۱۲ سال، “ظاهر شدن بدون حجاب شرعی” به ۷۴ ضربه شلاق، “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” به ۳ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق و با اتهام “اخلال در نظم و آسایش عمومی” به ۲ سال زندان محکوم شده است.

با احتساب حکم ۵ سال حبس غیابی که سال ۱۳۹۵ برای وی صادر شده بود، در مجموع احکام صادره علیه خانم ستوده به ۳۸ سال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق می رسد.

نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر، پیش‌ از این در سیزدهم شهریور ۱۳۸۹ بازداشت و به اتهامات اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر به ۱۱ سال حبس تعزیری،۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده بود.

این حکم در شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ۶ سال حبس تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از حرفه وکالت تقلیل یافت. این وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر، پس از تقریبا ۳ سال حبس در روز ۲۷ شهریور ماه ۱۳۹۲ از زندان اوین آزاد شد.

تا کنون شمار زیادی از شهروندان ایرانی و غیرایرانی از سراسر جهان؛ نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین المللی به محکومیت سنگین خانم ستوده اعتراض کرده‌اند.

روز جمعه ۳ خرداد ۱۳۹۸ برابر با ۲۴ ماه مه ۲۰۱۹، کانون وکلای بروکسل، در حضور اعضای کانون وکلای این شهر، چند تن از مقامات بلژیکی و شماری از ایرانیان حاضر در سالن کاخ دادگستری بلژیک، بزرگ‌ترین جایزه حقوق بشر کانون وکلای بروکسل را در حالی به نسرین ستوده اعطا کرده‌بود.

عفو بین‌الملل پیش‌تر بازداشت نسرین ستوده مدافع حقوق بشر را ظالمانه خوانده و در بیانیه‌ای خواستار فشار اروپا برای آزادی نسرین ستوده شده‌بود.

شهردار پاریس پیش از این با صدور بیانیه‌ای از اعطای شهروندی افتخاری پاریس به نسرین ستوده وکیل دادگستری زندانی در ایران، به علت نقش‌اش در دفاع از حقوق بشر در ایران خبر داده و روز دوشنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۸ با بیان اینکه استقامت نسرین ستوده در دفاع از آزادی های اساسی و حقوق زنان برای همه الهام بخش است، اعطای شهروندی افتخاری به خانم ستوده را دفاع از فعالیت های او و پیامی برای آزادی او از زندان ذکر کرد.

اعطای شهروندی افتخاری پاریس به «نسرین ستوده»
همچنین روز پنج‌شنبه ۲۹ فروردین‌ ۲۰۰ تن از وکلای دادگستری میلان در حمایت از نسرین ستوده، در مقابل کنسولگری ایران در این شهر تجمع کردند.

رئیس کانون وکلای شهر میلان در سخنرانی خود در این روز گفت: «نسرین‌ستوده به حکم خیلی سنگینی محکوم شده است به یک دلیل مشخص؛ که از اشخاصی که نباید، دفاع کرده است».

تجمع شماری از وکلای دادگستری میلان مقابل کنسولگری ایران در حمایت از نسرین ستوده
انجمن قلم سوئد، نیز جایزه ویژه سال ۲۰۱۸ خود را به نسرین ستوده اهدا کرده و در متنی که در سایت رسمی این انجمن منتشر شده آمده است: «جایزه امسال کورت توخولسکی پن سوئد، به نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری و نویسنده، به خاطر دلیری او و مبارزه بی‌وقفهاش در راه دفاع از صداهایی که در خطر سانسور و خاموشی در ایران قرار دارند، داده می‌شود.»

 

مژگان کاوسی از زندان اوین به بیمارستان اعزام شد

مژگان کاوسی، زندانی سیاسی بیمار، امروز چهارشنبه ۲۶ شهریور جهت انجام عمل جراحی به بیمارستان طالقانی تهران اعزام شد.

خانم کاوسی که از تاریخ ۳۰ اردیبهشت امسال دوران محکومیت خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کند، به بیماری گوارشی و هموروئید مبتلا است و نیاز به انجام عمل هموروئید دارد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح امروز چهارشنبه ۲۶ شهریورماه ۱۳۹۹، زندانی سیاسی بیمار از زندان اوین به بیمارستان طالقانی تهران اعزام شد.

اعزام خانم کاوسی به بیمارستان جهت انجام عمل جراحی هموروئید صورت گرفته است.
یک منبع مطلع در خصوص وضعیت سلامت خانم کاوسی به هرانا گفت: “خانم کاوسی به بیماری گوارشی و هموروئید مبتلا بود و حتی به سختی می‌توانست راه برود. پس از مدت‌ها درخواست برای رسیدگی پزشکی و مخالفت با آن مدتی پیش دست به اعتصاب زد. نهایتا برای امروز با اعزام او به بیمارستان موافقت شد و اطلاع داده است که به زودی به اعتصابش پایان خواهد داد”.

مژگان کاوسی در تاریخ ۲۹ آبان ماه ۹۸، در جریان اعتراضات سراسری موسوم به “اعتراضات آبان ماه” توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در نوشهر بازداشت و پس از سه هفته از بازداشتگاه یکی از نهادهای امنیتی در ساری به بند زنان زندان نوشهر منتقل شد. خانم کاوسی نهایتا در تاریخ ۲۸ آذرماه ۹۸ با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.

خانم کاووسی در مرحله بدوی توسط دادگاه انقلاب نوشهر از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به شش ماه حبس تعزیری، به اتهام “عضویت در گروه‌های مخالف نظام” ۳۳ ماه حبس و برای اتهام “تحریک مردم جهت بر هم زدن نظم و امنیت کشور” به تحمل ۳۰ ماه حبس تعزیری محکوم شد.

مژگان کاوسی در مرحله تجدیدنظر و با اعتراض دادستان با افزایش میزان محکومیت مواجه شد. وی از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به ۷ ماه و ۱۵ روز حبس و برای اتهام “تحریک مردم جهت بر هم زدن نظم و امنیت کشور” به ۳۶ ماه حبس تعزیری و به اتهام “عضویت در گروه‌های مخالف نظام” به ۳۳ ماه حبس محکوم شد.
با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد از بابت اتهام “تحریک مردم جهت بر هم زدن نظم و امنیت کشور” و ۳۶ ماه حبس تعزیری برای وی قابل اجرا است.

خانم کاوسی از تاریخ ۲۲ شهریور ۹۸ به ادعای اداره اطلاعات شهرستان نوشهر به اتهام “تبلیغ علیه نظام و تبلیغ علیه دین” با ممنوعیت خروج از کشور مواجه شد. این در حالی است که این محرومیت هرگز به او ابلاغ نشده بود.

مژگان کاوسی نهایتا در تاریخ ۳۰ اردیبهشت جهت تحمل حبس بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

مژگان کاوسی، فرزند اکبر، محقق، مترجم و از باورمندان به آیین یارسان است. کتاب “انفال و سرگذشت تیمور، تنها بازمانده از گورهای جمعی زنان و کودکان انفال شده” در سال ۹۸ با ترجمه مژگان کاوسی در انتشارات توکلی تهران چاپ شده است.

هرانا پیشتر در تاریخ ۱۵ تیرماه امسال در گزارشی به شرح وضعیت بند زنان زندان اوین، معرفی زندانیان ساکن این بند و ارائه نقشه طبقات مختلف این بند جهت آشنایی بیشتر با این محل پرداخت.​

 

اطلاعیه ۱۳۳۳ نمایندگی کشورهای شرق آسیا در خصوص حق امنیت زندگی در بلوچستان

چشمان دولتمردان جمهوری اسلامی ایران را بگشائیم بر مرگ ده ها فرزند از خطّه زرخیز بلوچستان

یک ماه گذشته ۳۰ زن و کودک بلوچ در هوتگ و کانال های آب و رودخانه های این استان جان باختند و همچنان هیچ مسئولی خود را موظف به پاسخگوئی نمی داند چرا که مدیران و متولیان امر باز هم سومدیریت و بی توجهی خود در مورد  فقدان شبکه آبرسانی و حل بحران کم آبی را به هوتگ ها، رودخانه، حس بازیگوشی فرزندان و درنهایت عدم توجه از سوی والدین نسبت می دهند.
 درحالیکه شاخص دسترسی به آب شرب و بهداشتی در جنوب استان و بخصوص مکران، با وجود بیشترین سد های استان و ساحل بزرگ دریای عمان پایین ترین شاخص کل کشور را داراست، فریاد تشنگی مردمان این سرزمین به گوش کسی نمی رسد و در شهر بزرگ چابهار بعنوان مرکزیت بخش جنوبی استان، با بندر و صنایع و فرودگاه، سهم مردم از آب شُرب و بهداشتی تنها ۱۹ درصد است و ۸۱ درصد مردم به روش سقایی آب دریافت می کنند «بخشی از امار رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران» که این خود بهترین نماد وضعیت بحرانی آب و منابع آبی مردم مظلوم و تحت ستم استان سیستان- بلوچستان است .
عدم وجود حفاظ استاندارد وعلایم هشداردهند، فقدان نظارت بر ایمن سازی حوضچه ها و استخرهای کشاورزی، نبود زمین بازی و تفریحی برای کودکان و بازهم نبود شبکه آبرسانی شهری و روستایی همانند شبکه گاز شهری که ۴۰ سال است از وعده های هر روزه و دروغین مسئولان  بوده و هست، زنان، دخترکان و سایر کودکان بلوچ که درجستجوی محلی برای شستشوی ظرف، لباس و برداشتن آب شرب هستند تنها می توانند بسوی هوتگ ها، دریاچه ها و منابع آبی باران روانه شوند که پیوسته آنان را به کام مرگ می کشاند و دردل خاک فرو می برد تا سهمی داشته باشند از تمامی ذخایر، معادن و سرمایه های ملی نهفته در  خاک سرزمینشان.
مجموعه مرگ های آسان استان بلوچستان تنها رگبار گلوله بر رهگذران یا سوخت بران نیست که آمار بالایی دارد بلکه عقرب زدگی و عدم درمان ابتدایی و غرق شدگی بالاترین ارقام کشتار مردم بلوچستان شده است:
مریم صادقی ۱۶ ساله  و برادرش دوقربانی خانواده بر اثر نیش عقرب بخاطر عدم..
نیش عقرب جان دختر ۷ ساله بشاگردی را گرفت/ “رباب” دیر به بیمارستان رسید
مرگ دردناک عرفان ۲ ساله روی دستان مادرش / عقرب گزیدگی
زهر عقرب، جان مادر فداکار محبت صادقی را گرفت
پسربچه شش ساله اهل جاسک، دچار عقرب گزیدگی شد
مریم ها و عرفان ها اولین و یا آخرین قربانیان عقرب زده گی دراستان های ایران نبوده و نیستند و اگرچه امسال بیشتر قربانیان زهر عقرب کودکان بودند اما هرساله کودکان و بزرگسالان بسیاری بدین طریق جان می بازند چراکه:
خانه از پای بست ویران است.
با توجه به عملکرد ضعیف، سوءمدیریت، عدم برنامه ریزی، قانون گریزی و از همه مهمتر فقدان شایسته سالاری در انتخاب و انتصاب مدیران دولتی توسط متولیان امر در جمهوری اسلامی ایران است که مسبب اصلی اینگونه جنایات خاموش در بین هموطنان و بخصوص مردم بلوچستان گردیده «با استناد به بند ۲ از ماده ۲۱ منشور جهانی حقوق بشر و اهداف ۱و۲و۶ سند ۲۰۳۰ » و لذا مجموعه اعضای هیئت دولت باید پاسخگوی مرگ و آسیب این عزیزان باشند.

1333

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی کشورهای شرق آسیا

بند ۱- از ماده ۲۵: هر کس حق دارد که سطح زندگانی و سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش را از حیث خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی تأمین کند و همچنین حق دارد که در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضاء، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگری که بعلل خارج از اردهٔ انسان وسائل امرار معاش از دست رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
هدف ۱– به تمام انواع فقر در هر کجا باشد پایان دهیم، هدف۲- به تمام گرسنگی پایان دهیم، به امنیت غذایی و تغذیه سالم برسیم، و کشاورزی پایا را ارتقاء دهیم و هدف۶- آب سالم و بهداشت: آب تصفیه شده و سالم در دسترس همه قرار گیرد و امکانات بهداشتی برای همه فراهم باشد.

۱۳۹۹ شهریور ۱۳, پنجشنبه

 ماهنامه سیاسی و مدنی قدرت حق

نشریه مستقل هواداران حقوق بشر



 

ما هواداران مستقل حقوق بشر، خواهان احترام به حقوق ذاتی (حقوقی که در زمان زایش همراه ماست چون نفس کشیدن، دیدن، شنیدن، رشد، احساسات و ... ) و شهروندی (وظیفه جامعه برای امکان رشد حقوق ذاتی چون امنیت زندگی، رفاه، بهداشت، آموزش، پرورش و...) انسان ها هستیم.

 

برای آگاهی در زیر چند ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر را اعلام می کنیم

خودکشی نوجوان

  یک دختر نوجوان ۱۶ ساله در شهرستان مریوان، به دلیل ممانعت خانواده با ادامه تحصیل وی دست به خودسوزی زد. این نوجوان پس از این اقدام به بیمارس...