برجام؛ واکنش آخوند رئیسی به اظهارات مشاور بایدن

ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مصاحبه با شبکه المنار وابسته به حزب الله لبنان گفته: به هیچ عنوان پای میز مذاکره‌ای نخواهیم نشست که دنبال محدودسازی قدرت دفاعی و امنیتی ما باشد و این محدودیت را خلاف امنیت جمهوری اسلامی می‌دانیم و زیر بار آن نخواهیم رفت.

این در حالیست که مشاور امنیت ملی دولت رئیس جمهور منتخب آمریکا روز یکشنبه گفته بود که واشنگتن برای بازگشت به توافق هسته‌ای با رژیم تهران باید درباره برنامه موشکی آنها مذاکره کند.

به گزارش سی ان ان، جیک سالیوان گفت: برنامه موشکی رژیم ایران باید پیش از هر گونه توافق هسته‌ ای روی میز باشد و مورد مذاکره قرار بگیرد.

سالیوان همچنین گفت: معتقدیم می توان مذاکراتی فراتر از پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل، گروه پنج به علاوه یک انجام داد و این مذاکرات می تواند با مشارکت بازیگران منطقه ای هم باشد.

این در حالیست که رژیم ایران گفته برجام قابل مذاکره مجدد نیست و فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران هم همین دیروز گفته بود: توان موشکی ما قابل مذاکره نیست و غلط می‌کند کسی بخواهد در این زمین مذاکره کند. احازه مذاکره درباره توان موشکی به هیچ مسئولی داده نمی‌شود و این خط قرمز ما است.

اگر تغییر نکنیم، تغییرمان خواهند داد!

این در حالیست که روزنامه آرمان نزدیک به جناح میانه حکومت پیش تر با اشاره به شرایط جدید نوشته بود: با روشن شدن نتایج انتخابات آمریکا باید از شعار و ادبیات سلحشوری که جای در سیاست ندارد، فاصله گرفت. نباید با تأکید بر عدم تفاوت ترامپ با بایدن، با حماسه‌ سرایی کشور را تا پای جنگ یا ادامه تحریم‌های بدتر از جنگ کشاند. شرایط داخلی، منطقه‌ ای و بین‌المللی بیانگر آن است که باید رویکردها و سیاست‌ها را تغییر دهیم. با همین فرمان دیگر نمی‌شود پیش رفت.

این منبع نوشت: باید در کنار تلاش برای احیای برجام، روابط با همسایگان را نیز احیا کنیم. جغرافیای مشترک فارغ از هر دلایلی این مهم را یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر کرده است. نه می‌توان ماهیت وهابی عربستان را انکار کرد و تغییر داد و آن کشور را با خاک یکسان کرد و نه بحرین و… را تهدید کرد. در منطقه خاورمیانه نیز باید واقعیت ها را درک (موجودیت اسرائیل) و حوزه‌های نفوذ را به‌رسمیت شناخت و در تعاملی مثبت به سوی صلح و ثبات حرکت کرد.

این روزنامه افزود: بدانیم در نظام بین‌الملل دیگر قامت کشورها چندان اهمیت ندارد. سیاست و ادبیاتی که دیروز کویت و امروز امارات را مهره‌ای نمی‌دانست، نه آن روز و نه امروز و نه فردا کاربرد نداشته و ندارد. ما نیز باید نشانه‌های تغییر را بروز دهیم که اگر تغییر نکنیم تغییرمان خواهند داد. تغییرات را خود مدیریت کنیم قبل از آن‌که از سر اجبار تغییر کنیم یا تغییرمان دهند. سخن آخر این‌که همه چیز روشن است و چندان به نوشتن و گفتن نیازی نیست، نگذاریم دیر شود.