خبرگزاری هرانا – خالد پیرزاده، زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ طی نامه‌ای سرگشاده با اشاره به تداوم اعتصاب غذا گفته که امروز چهارشنبه ۶ اسفندماه، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتش لب‌های خود را دوخته است. آقای پیرزاده از صبح روز دوشنبه ۴ اسفندماه در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسئولان با درخواست آزادی مشروط او، دست به اعتصاب غذا زد. این زندانی سیاسی مردادماه امسال از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۶ اسفند ۹۹، خالد پیرزاده، زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ طی نامه‌ای سرگشاده از تداوم اعتصاب غذا و دوختن لب‌هایش خبر داده است.
گفته می‌شود که آقای پیرزاده از روز جاری و پس از دوختن لب ها از دریافت داروهای قلب خود خودداری کرده و ضربان قلب او ۱۱۰ است.
آقای پیرزاده از صبح روز دوشنبه ۴ اسفندماه در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسئولان با درخواست آزادی مشروط او، دست به اعتصاب غذا زد. مخالفت رئیس اندرزگاه ۹ زندان تهران بزرگ با آزادی مشروط وی در شرایطی است که او پیشتر از سوی مسئولان زندان در لیست زندانیان واجد شرایط عفو مشروط قرار گرفته بود.
خالد پیرزاده مردادماه امسال از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است. او همچنین دیماه امسال علیرغم مشکل قلبی از اعزام به بیمارستان محروم ماند.
وی هم اکنون با نوشتن نامه‌ای نسبت به این شرایط اعتراض کرده و خبر از دوختن لب‌های خود داده است.
متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته است، عینا در ادامه می‌آید:
« به نام خداوند جان و خرد! با درود فراوان به تمام هموطنان عزیز و گرامی! این حقیر زندانی سیاسی بی ملاقاتی خالد پیرزاده نزدیک به ۲ سال است که بهترین روزهای جوانی‌ام را در بدترین شرایط جسمی، روحی و روانی سپری می‌کنم. مطالبی را می‌خواهم به گوش مسئولان و دلسوزان واقعی این سرزمین جگرسوخته برسانم. همانطور که می‌دانید دولتمردان، سیاستمداران و صاحب‌منصبان نظام جمهوری اسلامی همیشه در تمام عرصه‌های بین‌المللی مدعی بلامنازع دفاع از حقوق بشر، آزادی بیان و حقوق شهروندی بودند. جای بسی خوشحالی و مباهات است اما سوال اینجاست که آیا ما واقعا آزادی بیان داریم؟
جواب را خودم می‌دهم! بله ما آزادی بیان داریم اما آزادی پس از بیان نداریم! اگر مسائل حقوق بشری در ایران در اولویت کار کلیه نهاد و ارگان‌ها است، پس چرا اجرایی نمی‌شود؟ اگر در دستور کار قرار داده شده، چه کسانی در سیستم ناقض این دستورات شده‌اند؟! بارها و بارها رئیس قوه قضاییه در مورد احترام به حقوق شهروندی و انسانی زندانیان گفته است و تاکید کرده‌اند. چرا وقتی بالاترین مقام قضایی کشور دستوری می‌دهد مسئولان ذیربط در اجرای آن تعلل یا کارشکنی بکنند و مسائل حقوق شهروندی و حقوق بشری را زیر پا بگذارند؟
یکی از قربانیان نقض حقوق بشر و شهروندی وضعیت اسفناک و غیرقابل توصیف بنده است که تمام روزهای حبسم را روی ویلچر یا عصا به دست و یا در اتاق عمل بوده‌ام. نزدیک به ۲ سال است که دختر خردسالم را ندیده‌ام برای جراحی پای چپم که تمام رباط‌های پایم پاره بوده بیش از یک سال و اندی دوندگی و پس از یک بروکراسی طولانی و زجرآور آخر با هزینه شخصی در بیمارستان آرمان تهران مورد جراحی قرار گرفتم. در حال حاضر پای چپم لنگ می‌زند و نیاز مبرم به فیزیوتراپی مداوم و آب درمانی دارم. از ناحیه کمر هم دچار شکستگی ۲ مهره هستم که آن هم نیاز به جراحی و درمان دارد. در قانون نانوشته سازمان زندان‌ها بنده جزو بیماران اورژانسی نیستم! ولی در آیین نامه سازمان‌ها ماده ۱۱۸ به صراحت اشاره دارد که از زمان شروع محکومیت زندانی تا پایان حبس وی سازمان موظف است کلیه تمهیدات پزشکی، درمانی و رفاهی را برای زندانیان به اجرا بگذارد.
حال قضاوت را با قانون‌گذاران بگذارید. اکنون کمترین درخواست من این است که مسئولانی که متصدی امور هستند با توجه به وضعیت بد جسمانی‌ام نسبت به آزادی بنده اقدام نموده و مقدمات لازم و دستورات مقتضی را صادر کنند تا بتوانم پس از آزادی سریعا به درمان خود ادامه دهم. لازم به ذکر است که امروز به دلیل عدم رسیدگی مسئولان اقدام به دوختن لب‌هایم می‌کنم. امیدوارم مدعیان حقوق انسانی وارد عرصه شوند.
خالد پیرزاده/ روز چهارشنبه ۶ اسفندماه ۱۳۹۹/ زندان تهران بزرگ.»
در ارتباط با نویسنده این نامه گفتنی است، خالد پیرزاده در تاریخ ۵ خردادماه ۹۸ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. وی در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۵ سال حبس و به اتهام “توهین به رهبری” به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا خردادماه امسال توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” در خصوص آقای پیرزاده قابل اجرا است.
خالد پیرزاده در تاریخ ۲۱ مردادماه امسال از زندان تهران بزرگ به بیمارستان آرمان منتقل شده و مدتی بعد از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. آقای پیرزاده در تاریخ ۱ مردادماه از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. گفته می‌شود وی در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر