دوران کودکی از نظر پی‌ریزی شخصیت و بینش کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. کودکی حساس‌ترین و تأثیرگذارترین دوران رشد در زندگی هر فردی است؛ از این‌رو حفظ و تضمین رشد و سلامت جسمی و روانی کودک از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و توجه به حقوق طبیعی و اجتماعی کودکان و صیانت از حقوق آن‌ها و احترام به حریم شخصی و خصوصی کودکان ــ‌به عنوان آسیب‌پذیرترین و بی‌دفاع‌ترین قشر جامعه که نیازمند حمایت‌های ویژه‌ی قانونی و اجتماعی‌اند‌ــ تأثیر به‌سزایی در رشد و شکل‌گیری جامعه‌ای دارد که افراد آن از حداقل استانداردهای سلامت روانی برخوردارند.
آموزش و پرورش تحت عنوان مهم‌ترین و بنیادی‌ترین حق از حقوق انسانی کودکان بازتاب و نمودار توسعه‌ی جوامع انسانی و رشد و تعالی کودکان در جوامع امروزی است. بدون تردید فضاهای آموزشی در راستای تحقق چنین حقی باید از فضایی امن و مطلوب جهت افزایش سلامت جسمی و روانی کودکان در فراگیری علم و دانش و تعلیم و تربیت و هم‌چنین تحقق پرورش اصولی آنان برخوردار باشد.
حقوق کودک در قوانین ایران
در ایران وضع قوانین در جهت حمایت از کودکان و هم‌چنین اجرای قوانین در این خصوص همواره با چالش‌هایی اساسی مواجه بوده و در نتیجه علیرغم تصویب قوانین حمایت از اطفال و نوجوانان ابتدا در سال ۱۳۸۱ و متعاقباً در سال ۱۳۹۹ مواردی هم‌چون سوءاستفاده‌های سیاسی از کودکان و آموزش ایدئولوژیک آن‌ها، نهادینه‌کردن هویت جهادی در آن‌ها و تربیت کودک-سرباز هرچند یکی از صریح‌ترین موارد نقض حقوق کودک بوده که همواره مورد توجه جامعه‌ی بین‌المللی قرار دارد، از نظر قانون‌گذار مغفول مانده.
سوء‌استفاده‌ی سیاسی از کودکان و آموزش ایدئولوژیک آن‌ها از مسائل جدی جهان امروز است که متأسفانه بیش‌تر در کشورهای خاورمیانه و جهان سوم رایج است و ایران هم از این قاعده مستثنا نیست. با نگاهی گذرا به آن‌چه در مدارس کشور ما می‌گذرد، جدی‌ترین آسیب‌هایی که معطوف به این عملکرد است، از مراسم صبحگاهی و به تعبیر برخی از فعالان حقوق بشر، جامعه‌شناسان و روان‌شناسان کودک، آموزش مخاصمه به کودکان با آرزوی مرگ برای جهانیان، آشنایی با مسئله‌ی جهاد و شهادت‌طلبی و ایجاد روحیه‌ی کشتار در کودکان، حتی بین دانش‌آموزان دبستانی به روشنی مشهود است.
هرچند طبق قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب ۱۳۸۱ هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌ی روحی و روانی وارد شود و سلامت روانی آنان را به مخاطره اندازد، ممنوع است و نادیده‌گرفتن بهداشت روانی کودکان جرم‌انگاری شده؛ هم‌چنین در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹ نیز برای نخستین بار وضعیت مخاطره‌آمیز کودکان مورد توجه جدی قانون‌گذار قرار گرفته. در بندهای چهارده‌گانه‌ی ماده‌ی ۳ این قانون که به تصریح شرایط مخاطره‌آمیز پرداخته و موارد آن را احصا کرده، اشاره‌ی مستقیمی به سوءاستفاده از کودکان و کشاندن آن‌ها به فضاهای سیاسی و بازیچه و سوژه‌قراردادن آن‌ها برای مقاصد سیاسی و آموزش ایدئولوژیک و تقویت روحیه‌ی جنگ‌جویی در کودکان نکرده و به آن پرداخته نشده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر